De motivatie van mensen om te verduurzamen blijkt nog steeds heel erg laag te zijn. Ondanks alle berichtgeving over de klimaatcrisis en de smeltende ijskappen. Ondanks alle ‘leuke’ aandachtsdagen en acties rondom dit thema. Gisteren was Klimaatprinsjesdag. Heeft u er wat van gemerkt?
Nee? Ik overigens ook niet. Het was doodstil. Geen boze natuurliefhebbers, lees de meeste burgers. Met z’n allen op fietsen naar het Malieveld. Integendeel, niemand gezien.
Natuurlijk maken we ons nu vooral druk om Corona, maar op een goede tweede plaats komt nog steeds onze zorg over het klimaat. Die zorg staat trouwens al een tijdje bovenaan in de lijst. Hoe komt het dan toch dat de motivatie om te verduurzamen zo laag blijft?
Ik heb daar vijf simpele verklaringen voor:
- Mensen willen vooral nu dingen doen waar ze meteen effect van zien, liefst iets positiefs. Het gevolg is dat we de klimaatverandering zien als een ‘ver van onze bed’ show, vooral zorgenkindje van groene politieke partijen of klimaatgekkies.
- Er is een grote groep die denkt dat we toch al goed bezig zijn dus waarom ons nog zorgen maken? Het aandeel hernieuwbare energie bv. wordt door de gemiddelde Nederlander ruim overschat (onderzoek Motivaction).
- Er zijn nog veel onduidelijkheden. Geen heldere strategie die op draagvlak kan rekenen. De diversiteit over dit onderwerp in de politiek, kostendiscussie, en nog weinig succesverhalen maakt dat de motivatie daalt en er genoeg andere belangrijkere dingen rondom het gezin spelen die nu moeten gebeuren.
- Voor werkelijke verduurzaming moeten we dingen gaan inleveren. Van kleine dingen als ‘niet meer op gas koken’ tot grote dingen als ‘ik moet mijn hele huis gaan verbouwen’ of ‘de windmolens die het zicht op de polder vertroebelen’.
- En verduurzaming kost ons geld dat ik nu even niet heb en liever in andere leuke of noodzakelijke dingen stop!
Hele basale gevoelens en zorgen die dichter bij ‘nu even niet’ liggen dan bij ‘direct actie!’. Die smeltende ijskappen en ijsberen op schotsen zijn ver weg. De temperatuur die in Nederland stijgt wordt vooral als een hele fijne bijwerking gezien waar de noodzaak tot verduurzaming natuurlijk onder lijdt.
Ik ben ervan overtuigd dat we het niet gaan redden met louter elkaar te willen overtuigen dat het nu echt anders moet. Burgers stimuleer je nu eenmaal niet met het geven van alleen een ‘dringend advies om je huis te verduurzamen’. Nee wat nu nodig is, is het verhogen van onze intrinsieke motivatie. Het vanuit eigen drijfveren, behoeften en ambitie in beweging gaan komen.
De uitdaging is hier aan u. In welke volgorde zet u nu zelf de bovenstaande verklaringen. Van hoog naar laag. En hoe gaan we dan met z’n allen aan de slag om die intrinsieke motivatie te verhogen.
Overigens, uw tips hoor ik graag!
Dank,
Tot over 2 weken,
Robèrt Smits
Onder de noemer ‘Blik op Duurzaamheid’ belicht Robèrt Smits om de week in zijn rubriek lokale onderwerpen op het gebied van duurzaamheid. Daarnaast komen er vanzelfsprekend ook zaken langs van een groter toneel, maar die wel onmiskenbaar invloed hebben op onze directe omgeving.
